چمن متحرک یکی از جاذبه های طبیعی منحصربفرد استان آذربایجان غربی است که در نزدیکی شهر تکاب قرار گرفته است. این جاذبه طبیعی که در بین مردم با نام چملی گول شناخته می شود در 15 کیلومتری شهر تکاب و در نزدیکی روستای بدرلو قرار گرفته است. چملی گول به معنای برکه ای است که چمنزاری در داخل آن قرار دارد. این پدیده جالب طبیعی در واقع از مجموعه ای از نی های سرسبز تشکیل شده است که در یکدیگر تنیده شده اند و ریشه شان بر روی آب یک برکه باتلاقی شناور است. همین شناور بودن و عدم اتصال به خاک سبب شده تا با هر وزش باد و حرکت آب چمن ها بر روی آب حرکت کنند و هر بار سر و شکل و جایگاهی جدید پیدا کنند.

اما برخی دیگر هم حرکت این نیزارهای سرسبز را به حرکت وضعی زمین نسبت می دهند که در نع خود جالب توجه است. برکه باتلاقی مساحتی برابر با یک هکتار داشته و چمن متحرک نیز یکصد متر مربع وسعت دارد. بخش متحرک این باتلاق بیضی شکل بوده و بیشینه قطر آن 70 متر و کمینه قطرش به 30 متر می رسد. نکته جذاب تر این پدیده طبیعی سبز بودن نسبی آن در تمام فصول سال است به طوریکه در فصل سرد زمستان نیز چملی گول یا همان چمن متحرک را سرسبز و بانشاط خواهید یافت. اطراف برکه که در میان دره ای چشم نواز قرار گرفته است با انبوهی از گیاهان و نیزارهای سرسبز پوشیده شده است که گاهی ارتفاعشان به دو متر می رسد.

 درختان چنار و بید دره نیز در کنار این برکه باتلاقی و نیزارها و انبوه گل های بهاره اطراف آن چشم انداز زیبایی را بوجود اورده اند. آب این دریاچه از بارش های فصلی و جوشش چشمه های موجود در کف دریاچعه تامین میشود. در آب این دریاچه گاه ماهی هایی نیز به چشم می خورد. حضور پرندگان وحشی در اطراف این برکه باتلاقی نیز بر زیبایی و جذابیت آن افزوده است. درباره عمق این دریاچه اطلاع دقیق در دست نیست اما برخی کارشناسان معتقدند که این برکه کوچک از عمق زیادی برخوردار است. اینکه این جزیره سرسبز و متحرک چطور به وجود آمده است نیز به طور دقیق مشخص نیست و بر رازآلود بودن این پدیده طبیعی افزوده است.

می توانید با کمی تحمل در صورت نزدیکی جزیره سبز به لبه برکه بر روی آن قدم بگذارید و حرکت بر روی آب را تجربه کنید. اما ممکن است با حرکت جزیره حالا حالاها با لبه ساحل برکه نزدیک نشود و مجبور شوید مسیر را به شیوه ای دیگر بازگریدید. برای رسیدن به این جزیره متحرک از شهر تکاب عازم روستای بدرلو می شویم. مسسیر دسترسی به روستا آسفالته است اما دسترسی به دریاچه مستلزم پیاده روی در جاده باریک و خاکی است.