مسجد جامع سرخ مهاباد یکی از مهم ترین بناهای تاریخی شهر مهاباد است که از دوره صفویه به یادگار مانده است. این مسجد که در زبان شیرین کردی مزگه وتی سوور نامیده می شود به دلیل استفاده از آجرهای سرخ رنگ در ساخت این مسجد به مسجد جامع سرخ شهرت یافته است. این مسجد در مرکز شهر و در مجاورت حمام و بازار تاریخی مهاباد و در یکی از پرترددترین نقاط شهر واقع شده است. مسجد جامع مهاباد قدیمی ترین بنای به یادگار مانده از دوره اسلامی در شهر مهاباد است که در سال 1089 هجری قمری و در زمان حکومت شاه سلیمان صفوی به دست بداق سلطان حکمران خوشنام مهابادی ساخته شده است.
مسجد دارای پلانی مستطیل شکل بوده و 1260 متر مربع وسعت دارد. این بنای تاریخی از دو بخش مسجد و مدرسه تشکیل شده است و صحنی وسیع میان آن ها قرار گرفته است. مسجد دارای دو درب بزرگ در شمال و جنوب بنای مسجد است که با عبور از دالان به حیاط مسجد می رسد. بر فراز درب شمالی تنها کتیبه این مسجد قرار دارد که به خط سهراب مکری و به زبان عربی کتابت شده است. در این کتیبه سال ساخت مسجد و نام شاه سلطان صفوی نگارش شده است. با ورود به صحن مسجد صحنی مستطیل شکل با ابعاد 19 متر در 12 متر به چشم می خورد که در اضلاع شرقی و غربی چهار طاق حجره ای شکل تعبیه شده است.
بنای مسجد نیز فاقد کاشیکاری های مرسوم در مساجد تاریخی ایران است و تنها با هنر آجر چینی تزئین یافته است. با ورود به داخل شبستان مسجد ده ستون سنگی تراش خورده به چشم می خورد و بر فراز سقف شبستان نیز هجده گنبد خشتی زیبا ساخته شده است. فاصله هر یک از ستون ها از یکدیگر که به صورت هشت ضلعی تراش خورده اند معادل 4.5 متر است و پی ستون ها نیز با سنگ کار شده است. سرستون های مکعبی مسجد نیز با سرب گداخته شده به ستون ها متصل شده است. در داخل شبستان نیز حجره هایی تعبیه شده است. این مسجد در طول قریب به چهارصد سال گذشته مکان تدریس علمای بزرگی نیز بوده است که از جمله آن ها می توان به ملا شیخ عزالدین حسینی اشاره کرد.
