مسجد میرزا تقی یکی از آثار تاریخی برجسته ایران محسوب می شود که کمتر شناخته شده است ، این مسجد در حاشیه شرقی خیابان تختی، نزدیک میدان امام قرار دارد که در سال 1376 جز آثار تاریخی ایران ثبت ملی شد.
مسجد میرزا تقی مساحتی حدود 510 متر دارد که در آن از خیاط گرفته تا شبستان مردانه و زنانه و محراب برجسته وجود دارد، مساحت محراب حدود 220×180 است. جنس مصالح مسجد از گچ و آجر و خشت و گل است، این مسجد مربوط به دوره ایلخانی می باشد که فاقد گنبد و گلدسته است، در زمان های دور این مسجد به نام مسجد محراب سنگی مشهور بوده است، آخرین تغییر این مسجد در دوره قاجاریه بوده است، اما دلیل تاریخی بودن این مسجد به محراب اش بر می گردد اگر علاقه به مکان‌های تاریخی و بازدید از کتیبه ها را دارید حتما به این مسجد سر بزنید.
مسجد میرزا تقی دارای محراب بزرگیست که به صورت سنگ یکپارچه از خاقانی شتری تراشیده شده است. برای همین امر بدان مسجد محراب می گفتند چرا که تمام اهمیت این مسجد به محراب بزرگ و کتیبه ها و نقوش بکار رفته آن است.
محراب این مسجد جز محراب های طاقنمایی با قوس جناقی (نیزه دار) است که به شکل مرسوم دوره ایلخانی یا مغول بر می گردد این محراب دارای قاب بندی های مستطیلی شکل است که نقوس اسلیمی مشتمل به خط ثلث وجود دارد که سوره‌ی طه بر روی آن درج شد است که متاسفانه قسمتی از آن از بین رفته است لازم به ذکر است که این کتیبه شبیه کتیبه ظروف زرین فام ساوه است که برای قرن 7ه ق است.
جاذبه ی نزدیک به شما : باغ موزه نظری
دومین کتیبه این مسجد سوره فاطر بر روی آن نوشته شده است که متاسفانه قسمتی اعظمی از آن از بین رفته و این کتیبه شبیه کتیبه محراب مقبره پیر حمزه سبز پوش ابر قوه است که متعلق به قرن 6 ه ق است.
کتیبه بعد این مسجد تاریخی به خط کوفی نوشته شده است که بر پیشانی قوس طاق نمایی اصلی قرار دارد، این کتیبه هم به دلیلی رسوب گذاری زیاد غیر قابل خوانش است
در لچکیهای دو طرف طاق نمای محراب اصلی دو تا فرو رفتگی وجود دارد که محل تزئین قبه مانندی بود که شکل ترنج های مدور یا به صورت تپه های برجسته در لچکی محراب خودنمایی می کند. در دو طرف طاق نماهای محراب ستون های گلدانی شکل نماسازی شده است، اسپر طاقنماهایی دو گانه محراب دارای نقوس کاری هنرمندانه است.
