از نمونه معماری های نفیس دوره قاجار میتوان عمارت دهدشتی را نام برد که در بافت قدیمی شهر بوشهر در محله کوتی بنا شده است. این عمارت به سبب تعداد طبقاتی که دارد مورد توجه ویژه قرارگرفته زیرا در زمان خودش تنها بنای چهار طبقه شهر بوشهر بود. عمارت دهدشتی متعلق به تاجری به نام غلامحسین دهدشتی بود که به دلیل نوع کالایی که تجارت میکرد روغن بود، به عمارت روغنی هم معروف شد.
عمده مصالحی که در این عمارت به کار رفته گچ، آهک، سنگ مرجانی و در سقف از چوب ساج و صندل استفاده شده است. سبک معماری سنتی اصیل دارد؛ از تعداد زیادی اتاق که دورتا دور بنا ساخته شده، دیواری که جلوی درب ورودی و دروازه کشیده شده تا داخل بنا دیده نشود و سکویی که جهت نشستن و استراحت مهمان در نظر گرفته شده، کاملا معماری ایرانی و اسلامی پیداست.
اسناد تجاری زیادی در عمارت دهدشتی وجود دارد که تمبرهای کشورهایی از جمله هندوستان، بریتانیا، آلمان و تمبر های دوره قاجار دارد و قدمت تعدادی از تمبر ها به 2 قرن قبل برمی گردد؛ امروزه سازمان میراث فرهنگی آن را نگهداری می کند. یکی از چندین اتاق اصطلاحا اتاق شاه نشین است که تزیین آن ویژه انجام شده و در سقف آن آینه بکار رفته است. در قسمت دیگری از عمارت دهدشتی در سالن پذیرایی، سقفش با طرحی الهام گرفته از نقاشان اروپایی، با رنگ روغن رنگ گرفته است. در دیگر اتاق ها هم نقش های گچی و گچبری به چشم می خورد.
در حیاط عمارت حوضی بزرگ قراردارد که به زیبایی عمارت افزوده است. در زیر این حوض، آب انباری جهت نگهداری از آب آشامیدنی تعبیه شده است. درب اتاق ها و پنجره های آن از جنس چوب است که به صورت مشبک با شیشه های رنگین آذین بسته شده واز نور خورشید رنگین کمانی را به اتاق ها منتقل می کند.
به مرور زمان پس از گذشت چند سال و تخریب بعضی از قسمت ها، میراث فرهنگی در سال 1377 اقدام به مرمت و بازسازی عمارت دهدشتی کرد. طی این تصمیم به تعمیر و بازسازی پشت بام، قسمت های فروریخته از بنا، شمع گذاری جهت استحکام بیشتر و... پرداخت.
