امام زاده هارون ولایت یکی از یارتگاه های مشهور شهر اصفهان است که در محله ای به همین نام قرار دارد. نکته جالب در رابطه با فرد مدفون شده در این آرامگاه آن است که هم اهالی اسلام و هم پیروان مسیحیت و هم یهودیان هارون ولایت را منتسب به خود می دانند. نسب این امام زاده بزرگوار بر اساس نظر کارشناسان به امام هفتم شیعیان می رسد اما برخی دیگر ایشان را از فرزندان امام دهم شیعیان می دانند. بنای امام زاده بنابر کتیبه زیبای موجود بر سر در بنا با خط ثلث در زمینه ای لاجوردی در سال 918 ه.ق مقارن با حکومت شاه اسماعیل صفوی ساخته شده و همواره در دوران صفویه مورد بازسازی و گسترش بوده است.

کتیبه ای دیگر که بر روی لوحی مرمرین نقش بسته است تاریخ 946 ه.ق را نشان می دهد. در این کتیبه از وقف چند اصله درخت توسط فردی به نام استاد قاسم نامبرده شده است. سردر و گنبد هارون ولایت یکی از زیباترین نمونه های کاشیکاری در اصفهان است. رنگ های زنده و اغلب آبی کاشی ها و نقوش ختایی و اسلیمی پیچ در پیچ آنچنان گنبد و سردر را آراسته اند که هر بیننده ای را مجذوب خود می کند. در پایه گنبد آیات سوره فتح با خط زیبایی نگارش شده است. صحن، بقعه، محراب و رواق این امام زاده نیز با کاشی کاری های بسیار نفیسی آراسته شده است. علاوه بر کاشی کاری کشته بری، مقرنس کاری، گچ بری، نقاشی و آیینه کاری نیز در بخش های مختلف امام زاده به چشم می خورد که بسیار چشم نواز است. به نظر می رسد ساخت رواق ها و همچنین اغلب نقاشی ها و آیینه کاری ها متعلق به دوران قاجار است.

یک شیرسنگی نیز در ایوان شرقی امام زاده قرار گرفته است. جای جای امام زاده به زیباترین شکل ممکن تزئین شده و انواع هنرهای ایرانی در آن به چشم می خورد. سردر ورودی با یک دالان به صحن کوچک پشتی بقعه متصل می شود. این دالان از یک سو به بقعه و از سویی دیگر به صحن می رسد. در صحن حجره هایی کوچک با تزئیناتی چشم گیر و بسیار زیبا به چشم می خورد. در محل ورود دالان به بقعه نیز کتیبه ای به تاریخ 269 ه.ق نصب شده است. در میانه دالان یک ظرف سنگی بزرگ یا همان سنگاب قرار دارد که در تاریخ 1261 ه.ق و توسط فردی به نام محمد خسین پسر آقا مسیح وقف شده است. کتیبه هایی دیگر در بنا قرار دارد که نشان از تعمیر بنا در سال 1066 ه.ق در زمان شاه عباس دوم دارد. در اطراف محراب نیز الواحی کوچک قرار دارد که یکی متعلق به سال 1298 ه.ق و دیگری متعلق به 1328 ه.ق است.