تنها اثر باقی مانده از دوران حکومت کوتاه چوپانیان بر تبریز همین مسجد استاد شاگرد است. بنابر متون تاریخی مسجد توسط امیر شیخ حسن فرزند تیمورتاش فرزند امیر چوپان ساخته شده است، آن هم در زمانی که نواده هلاکوخان که سلیمان نامیده می شد بر تبریز حکمرانی می کرد. ساخت مسجد در سال 742 ه.ق به اتمام رسیده است و به نظر می رسد شیخ حسن مسجد فعلی را بر بقایای مسجد یا بنایی بسیار قدیمی تر ساخته است. چندین سال قبل کتیبه ای در مسجد قرار داشته که در آن از مسجد با نام سلیمانشاه یاد شده است. از آنجایی که امیر شیخ حسن از جانب پادشاه لقب علاالدین را دریافت کرده بود این مسجد در بین مردم با نام علائیه نیز شناخته می شد.
وجود کتیبه هایی با خط خوش و زیبا که کار دست خوشنویس شهیر تبریز استاد عبدالله صیرفی، هنرمند پرآوازه تبریزی، بود از جمله دلایل شهرت و زیبایی این بنا محسوب می شد. کتیبه اما نیمی توسط استاد صیرفی کتابت شده و احتمالا مقداری از آن توسط یکی از شاگردانش کتابت شده و همین دلیل سبب شده تا مسجد بیشتر با نام استاد شاگرد شناخته شود. بنایی یک سره آجری با صحنی بسیار وسیع و در میانه آن حوضی قرار داشته است که در سال 1313 ه.ش بخش بسیار وسیعی از این صحن برای ساخت دانشسرای دخترانه استفاده می شود و امروزه اثری از حوض باقی نمانده است. دیوارهای بلند و پایه های ضخیم بنا نشان از قدمت و دیرینگی آن دارد.
از این جاذبه گردشگری دیدن کنید : بازار فرش تبریز، بازاری بی نظیر
در داخل مسجد دو شبستان اصلی قرار دارد. شبستان هایی وسیع با گنبدهای بلند بالا و طاق های بسیار زیبا که شما را به یاد مساجد صدر اسلام می اندازد که از معابد و عبادتگاه های ایرانی کهن در ساخت آن الگوبرداری شده است. کاشی کاری ها و گچ بری ها و همچنین کتیبه های متعدد این بنا متاسفانه به سبب زلزله مهیب تبریز و همچنین بی توجهی های بسیار در طول سده ها از بین رفته است. این مسجد یکبار توسط عباس میرزا به طور کامل مرمت شده است. در سال 1295 ه.ق نیز به همت عالم جلیل القدر حاج علی قراچه داغی عوانصری مرمت و بازسازی می شود. گنبدها، دیوارها و صحن به طور دقیقی مرمت شده و محرابی از جنس مرمر اعلا نیز در آن تعبیه می شود. در سال 1338 ه.ق نیز یکی از علمای به نام تبریز به نام حاج محمدآقا اردبیلی به مرمت و بازسازی آن اهتمام می ورزد.
