چاه های طلا یا تل آب در گودال دامنه کوه در روستای لافت قرار دارد. این پدیده گردشگری یادآور تکنولوژی ذخیره آب مردم جزیره نشین در دوران هخامنشی و دوره زرتشتیان می باشد. مردم پرتلاش استان هرمزگان، با زحمت زیاد در دل سنگ ها محلی برای  ذخیره آب های باران، چاه هایی حفر نموده اند. جالب توجه اینکه کف چاه ها به لایه های گچی می رسد و این باعث می شود آب برای مدت بیشتری خنک بماند.  

 

وقتی به روستای لافت پا گذاشتید علاوه بر چاه های آب، بادگیرها در خانه های روستایی برایتان جالب خواهد بود.  بادگیرها برای تهویه هوا در مناطق گرمسیر بینظیر هستند. همچنین در بالای چاه های طلا برج دیده بانی که مربوط به قرن هفدهم می شود. تعداد چاه های طلا (تل آب) استان هرمزگان، 50 تا 60 حلقه می باشد که اکثراً دارای آب هستند و تعدادی هم از گل و لای پر شده اند که باید لایه روبی شوند.

 

مردم بومی چاه های طلا را مقدس می دانند. برخی درکنار چاه ها و یا در سایه درختان قربانی می کنند. یا با پارچه های سبز به شاخه ها دخیل می بندند. مردم منطقه معتقدند که این درخت ها حافظ و نگهبان چاه های طلا هستند و سبزی آن ها نشان دهنده وجود آب شیرین در آن محل است. آب شیرین در سفره های زیرزمینی و در سنگ شیست جریان دارد که در 10 متری گودی ها و در اعماق بیشتری در بلندی ها پیدا می شود. از دیگر اعتقادات مردم بومی این است که قبلا چاه ها 366 حلقه به تعداد روزهای سال کبیسه بوده است و هر روز در سال، در پوش یکی از چاه های تل آب(طلا) را باز می کرده اند.