قزوین پایتخت پنجاه و هفت ساله حکومت صفویه است که اوج رونق خود را در همان حکومت تجربه کرده است در حالی که شاپور ساسانی به عنوان بنا کننده شهر قزوین شناخته میشود.

در دوران قاجاره هم قزوین از اهمیت خاصی برخوردار بوده است قرار گرفتن در میان استان های شمالی و نزدیکی به پایتخت حکومت قاجار از علل این اهمیت به شمار میرود. در شهری با اهمیت نیاز به امنیت و کنترل تردد بیشتر حس می شود به همین دلیل تعداد نه دروازه در اطراف شهر قزوین قرار داشته است که دروازه تهران نام یکی از انهاست .اینم دروازه ها عبارت بودند از پنبه ریسه، راه (درب) کوشک، شیخ‌آباد، رشت، مغلاوک، خندقبار، شهزاده حسین، مصلی و تهران

تنها دروازه تهران قدیم و درب کوشک از میان نُه دروازه قدیمی شهر قزوین باقی مانده اند .مرمت و کاشی کاری بنای دروازه تهران در سال هزار و سیصد چهل هفت انجام شد و هفت سال بعد یعنی در سال ۱۳۵۴ به عنوان یک اثر ملی به ثبت رسید.

باقرخان سعد السلطنه در اواخر دوره سلطنت ناصرالدین شاه قاجار حاکم شهر قزوین در ایران بود. باقرخان سعدالسلطنه را می توان مهندسِ عمرانی لقب داد که در هنر هم معماری مدیر چیره دستی  بوده است . چراکه طرح ساختن راه های ارتباطی از سوی شاه به او محول میشود.با ساختن جاده ها مهندسی و در ساخت دروازه ها استعداد معماری یا حداقل هنر مدیریت خود را نشان می دهد.

وی سنگ بنای دروازه تهران را نهاد،و معماری قاجاری ک خود اقتباسی از معماری غربی است را با کاشی کاری توامان  نمود .هدف اصلی از ساخت دروازه تهران در آن زمان حفاظت از شهر در برابر غارت گر های شهرهای اطراف بوده است.