آرامگاه امامزادگان محمد محروق و ابراهیم در باغ بزرگ و زیبایی در نزدیکی آرامگاه خیام نیشابوری، در شهر نیشابور قرار دارد. براساس اسناد تاریخی، زید فرزند امام زین‌العابدین علیه السلام، چهار فرزند داشت که محمد بن زید در واقع همان امامزاده محمد محروق می باشد.

علت اینکه ایشان را محروق به معنای سوخته شده می نامند این است که ایشان در قیامی که علیه خلیفه وقت بود، به شهادت رسید و پس از به شهادت رساندن محمد بن زید، بدنش را آتش زدند و خاکسترش را در محله تلاجرد به خاک سپردند.

ایوان امامزاده به عنوان دومین کاشی کاری نفیس ایران پس از مسجد شیخ لطف الله، به گفته ی برخی از باستان شناسان می باشد. در زمان سلجوقیان، بر روی قبرهای این قبرستان بنایی ساخته شد، که متاسفانه در حمله مغول به نیشابور این بنا از بین رفت و ساختمان کنونی به دستور امیر کمال الدین، یکی از رجال معروف در زمان سلطان حسین بایقرا ساخته شد.

این آرامگاه دارای یک گنبد نار بزرگ و یک ایوان بزرگ و رفیع رو به شمال با قوس تیزه دار و کتیبه می باشد. به اندازه ی یک پله، کف بنای ایوان از محوطه اطراف بنا بلندتر بوده و در مقابل آن نرده سنگی قدیمی، محکم و کوتاهی قرار دارد.