نقل است که در قرن چهارم هجری قمری یکی از نوادگان امام دهم شیعیان برای در امان ماندن از جور حاکمان آن زمان و انجام امور تبلیغی عازم شهر خوی می شود. حکمران خوی که از سرسپردگان حکومت عباسی بوده در راستای جلب نظر حاکمان وقت این امامزاده بزرگوار و همراهانش را به شهادت رسانده و پیکر مطهرشان را در بیرون دروازه های شهر و در میان یک گندم زار به خاک می سپارد. سال ها بعد کشاورزی به هنگام کار بر روی زمین مزار این بزرگوار و سایر همراهانش را پیدا می کند و به همراهی علما و مردم سنگ قبری بر مزار این امامزاده عظیم الشان نصب می گردد. با گذر زمان این امامزاده تبدیل به یک زیارتگاه می شود که در بین مردم بسیار ارجمند بوده و بسیاری ان را مستجاب الدعوه می دانستند.
امامزاده سید بهلول شهر خوی یکی از قدیمی ترین امامزادگان و زیارتگاه های شهر خوی است که در بین مردم از جایگاه والایی برخوردار است و در محله قدیمی امامزاده قرار گرفته است. سنگ قبر نصب شده در آن سالها هنوز هم موجود است اما تاریخ نصب سنگ قبر از بین رفته و دیگر خوانا نیست. در سال های اخیر و در جریان کند و کاوهای صورت گرفته در اطراف امامزاده سنگ قبری به دست آمد که متعلق به یکی دیگر از نوادگان امام هادی(ع) بوده و تاریخ آن 327 هجری قمری را نشان میددهد. از آنجا که این امامزاده بزرگوار همراهانی نیز داشته است به نظر می رسد این سنگ قبر متعلق به یکی از همراهان ایشان بوده و تاریخ سنگ قبر نیز همان تاریخ شهادت و دفن این امامزاده بزرگوار است.
مناره های بلند و کاشیکاری شده و گنبد استیلی این امامزاده از دور پیداست. دیوارها و نمای بیرونی امامزاده نیز با زیبایی و ظرافت خاصی کاشیکاری شده است که بسیار چشم نواز است. دربهای ورودی امامزاده در سال های اخیر و توسط خیرین طلاکاری و منبت کاری شده است. با ورود به داخل امامزاده و قدم گذاشتن در گنبدخانه چهار ستون به چشم می خورد که ضریح سید بهلول(ع) در میان آن ها قرار گرفته است. داخل امامزاده به سان اغلب زیارتگاه های ایرانی با گچبری، کاشیکاری و آیینه کاری آراسته شده است و ضریحی فلزی بر روی مقبره قرار گرفته است. این زیارتگاه جزو قدیمی ترین زیارتگاه های استان آذربایجان غربی و شهر خوی و یکی از میعادگاه های مردم شهر برای برگزاری مراسمات مختلف است.
