احمد بن شمس الدین محمد نیریزی که به میرزا احمد نی ریزی شهره است یکی از خطاطان به نام و خلاق در رشته نسخ بوده است به طوری که وی را مبدع نسخ ایرانی می نامند. متاسفانه تاریخ دقیقی از زمان ولادت وی در دسترس نیست اما تاریخ نگاران بر این باورند که وی در نیمه دوم قرن یازدهم هجری قمری دیده به جهان گشوده است و محل تولد وی را نی ریز فارس عنوان کرده اند. وی در دوره صفویه می زیسته است به طوری که چندین کتاب برای شاه سلطان حسین صفوی نگارش کرده است. بیشتر کتاب هایی که وی به نگارش آن ها اقدام کرده است مضامین مذهبی را در بر می گیرند به گونه ای که نخستین کتابی که با خط وی به شهرت رسید صحیفه سجادیه ای است که در سال 1087 هجری قمری به نگارش در آمده است.
به نظر می رسد وی به دعوت پادشاه صفوی به شهر اصفهان مهاجرت نموده است و بسیار مورد توجه دربار صفوی قرار می گیرد. جزئیات دقیق از زمان از دنیا رفتن این خوشنویس ارزنده نیز در دست نیست اما امروزه آثار متعددی به قلم این هنرمند اصیل باقی مانده که برخی از آثار او در کتابخانه هایی معتبری همچون کتابخانه آستان قدس رضوی نگهداری می شود. ارزنده ترین اثری که از وی به یادگار مانده است قرآن وزیری است که در سال 1332 هجری به ملک مسعود پادشاه وقت عربستان هدیه داده شده است. نقل است قرآنی دیگر با خط وی به یادگار مانده است که تذهیب و آراستن آن چیزی قریب به 30 سال در اصفهان زمان برده است و هم اکنون در خارج از کشور قرار دارد.
امروزه در شهر نی ریز آرامگاهی با شکل و شمایل خاص و معماری جذاب از آجر ساخته شده است که به این استاد مسلم خوشنویسی نسبت داده می شود. از آنجا که وی کارهای بسیاری برای دربار صفوی انجام داده است لقب سلطانی را دریافت می کند و امروزه مقبره ای با نام سلطانی در شهر نی ریز قرار دارد که برخی آن را آرامگاه این استاد بزرگ می دانند. در کنار این آرامگاه موزه ای قرار دارد که برخی از آثار کتابت شده به خط استاد را به نمایش گذاشته و در سال 1394 آغاز به کار کرده است. در کنار این موزه گاه گالری های عکس و تابلوهای خوشنویسی و کارگاه های آموزشی خط و خوشنویسی نیز برگزار می شود که طرفداران بسیاری دارد.
