پل مارنان یکی دیگر از پل های تاریخی عهد صفوی بر روی رودخانه زاینده رود است که در غربی ترین قسمت رودخانه زاینده رود واقع شده است و قسمت های شمالی و جنوبی رودخانه را به یکدیگر متصل می کند. پل در نزدیکی روستایی به نام ماربین واقع است و تنها راه اتصال روستا به قریه های جنوبی ساحل زاینده رود و محله جلفا بوده است. وجه تسمیه مارنان به قرن ها قبل از ظهور اسلام باز می گردد. مارنان تغییر شکل یافته واژه ماربین  و خود این واژه تغییر یافته واژه مهربین است. واژه مهر بین احتمالا به دلیل وجود معبد مهرپرستی بر بلندای کوهی سنگی در این ناحیه اطلاق می شده که از تمام قریه های اطراف قابل مشاهده بوده است. بر اساس نظریه دیگری  پیچ و خم مارگونه زاینده رود در این قسمت سبب شده تا روستای نزدیک به آن مارنان یعنی مارگونه نامیده شود و پس از ساخت پل به همان نام روستای نزدیک به آن شناخته می شده است.

تاریخ دقیق ساخت بنا و نام سازندگان این پل هنوز هم در هاله ای از ابهام است. برخی معتقدند این پل نیز به سان پل شهرستان در دوره ساسانیان پایه گذاری شده و در دوره صفویه بازسازی شده است. برخی دیگر اما این پل را محصول عصر صفوی و تاجری ثروتمند از ارامنه جلفا به نام سرافراز می دانند که در زمان صفویه این پل را به هزینه شخصی خود ساخته و یا بازسازی کرده است. همین امر سبب شده تا این پل به نام پل سرافراز نیز شناخته شود. پل بارها بر اساس رخدادهای طبیعی آسیب دیده و مورد بازسازی قرار گرفته است اما هنوز هم بدون کم و کاست  همان شکل و شمایل عصر صفوی خود را دارد.

جاذبه نزدیک به شما : آکواریوم اصفهان

پل مارنان  با طول 160 متر ، دارای  17 دهنه است اما بر اساس نظر کارشناسان در روزگاران دور دهانه های بیشتری داشته که  مسدود شده اند. در میان دهانه های بزرگتر دهنه های کوچکتری نیز بر بدنه پل تعبیه شده اند که بیشتر جنبه تزئینی دارند. اندازه هر یک از دهانه ها با یکدیگر متفاوت است. عرض پل نیز در بخش های ابتدایی، مرکزی و انتهایی یکسان نیست و در قسمت مرکزی اندکی عریض تر است. پل دارای پایه ای سنگی  از سنگ های کف رودخانه با ملات ساروج است و باقی قسمت های آن از آجر با ملات گچ ساخته شده اند. به نظر می رسد مارنان تنها یک پل عبوری ساده نیست و نقش یک بند را نیز ایفا می کرده است. این پل بر اثر مرور زمان دچار فرسایش شده و نیازمند توجهات جدی است. پل مارنان ما بین پل فلزی و پل وحید قرار گرفته است.