یکی از آثار تاریخی جذاب اصفهان منار جنبان است. اصطلاح جنبان به منارهایی اطلاق می شود که حرکت می کنند. این مناره ها بر فراز ایوانی قرار گرفته اند که در واقع آرامگاه یکی از عرفای بزرگ قرن هشتم هجری به نام عمو عبدالله سقلابی معروف به عمو عبدالله کاردالانی است.  این عارف نامی بنابر تاریخ حک شده بر روی سنگ مزار وی در تاریخ 716 ه.ق و در زمان حکمرانی سلطان محمد خدابنده از این جهان رخت بربسته است. بنای ایوان در همان زمان ساخته شده و متعلق به دوران ایلخانی است اما مناره ها در اواخر دوران صفوی ساخته شده است. منارها در ابتدا در روستایی به نام کاردالان در نزدیکی اصفهان قرار داشته اما به سبب پیشرفت شهر هم اکنون یکی از محلات اصفهان است و در مسیر جاده آتشگاه به سمت نجف آباد قرار گرفته است.

مناره های مزار عموعبدالله بر فراز ایوانی قرار دارند که ارتفاع سقفش از کف زمین 10 متر است. هر یک از دو مناره کاملا یکسان هستند و 7 متر طول دارند که با احتساب بلندی ایوان دارای 17 متر بلندی هستند. مناره ها طوری ساخته شده اند که در آن واحد تنها یک نفر می تواند از پله های مارپیچ آن بالا برود. بدنه بیرونی مناره های آجری ساده بوده و تنها با کاشی های فیروزه ای و سورمه ای به شکل ساده با طرح های لوزی شکل آراسته شده اند. در ابتدا و انتهای هر یک از مناره ها نیز کلافه های چوبی قرار گرفته است. یکی از نکات قابل توجه در این مناره ها جنس سبک مصالح و ارتفاع نسبتا کوتاه هر یک از مناره هاست.

شهرت بالای منارجنبان به دلیل تکان خورد آن است و این تکان خوردن بدون آسیب دیدن بنا چیزی در حدود 6 قرن ادامه داشته است. اما چیزی که منارجنبان را از بناهای مشابهش در تمام نقاط دنیا متمایز می کند این است که با تکان خوردن یکی از مناره ها تمام بنا به یکباره تکان می خورد. به هنگام تکان خورد بنا زنگوله ای که در منارها تعبیه شده به صدا در می آید. این تکان خوردن به یک دلیل علمی ساده قابل توجیه است. در پدیده تشدید انرژی ارتعاشی در جسم ذخیره می شود و سپس با وارد کردن نیرویی کوچک این انرژی آزاد می­ شود. یک شکل و یکسان بودن مناره ها از هر جنبه نیز در این حرکت جالب کاملا موثر است.

در دیوارهای بنا نیز شکاف هایی قرار دارد که به هنگام تکان خوردن بنا فضای لازم برای حرکت را در اختیار بنا قرار می دهد. ایوان بنا نیز یکی از جذابیت های منارجنبان است. ایوانی بلند و آجری که متعلق به دوران ایلخانی است و با آجر کاری و کاشی کاری های فیروزه ای زیبایی آراسته شده است. در داخل ایوان علاوه بر مقبره عمو عبدالله چند سنگ قبر چند صد ساله نیز نگهداری می شوند. دو اتاق کوچک نیز برای چله نشینی عارفان به کار برده می شده است. تمامی منارهایی که قابلیت تحرک داند حتما متعلق به معماری ایرانی- اسلامی هستند.