کوه آتشگاه از بناهای تاریخی استان اصفهان بوده که قدمت آن به دوره ی سامانیان برمیگردد. نام های دیگر این بنا که از ایران باستان به جای مانده عبارت اند از:مهربین، دژ مهربین و آتشکده مهربین که امروزه آن را با نام آتشگاه و یا قلعه ماربین می شناسند. این بنا در اویل قرن ۲۰ میلادی برای اولین بار توسط فردی به نام ویلیامز جکسون مورد بررسی علمی قرار گرفت. 

کوه آتشگاه در خیابان آتشگاه یعنی ۸ کیلومتری مرکز شهر و جنوب خمینی شهر قرار دارد که بر بلندای آن می توان چشم انداز زییای شهر را مشاهده نمود. جنس سنگ های این کوه رسوبی بوده و از لحاظ زمین شناسی مربوط به دوره کرتاسه می باشد. فراز آن از سطح دریا ۱۷۱۵ است.

بر قله ی این کوه بنایی قرار دارد که هشت گوشه بوده و در هر گوشه آن یک پنجره به سمت بیرون تعبیه شده است که گفته می شود موبدان زرتشتی آتش مقدس را در درون این بنا قرار میداده اند.