رباط شاه عباسی همان کاروانسرای نیشابور است که به این نام شهرت پیدا کرده و در دوران حکومت «شاه عباس صفوی» این بنا ساخته شده است که درحال حاظر یکی از موزه‌های بسیار دیدنی شهر تاریخی نیشابور است. در دوره ی قاجاریه این کاروانسرا مدتی به‌عنوان نوانخانه و محل نگهداری ایتام و مستمندان استفاده می شد و در زمان پهلوی نیز به پادگان نظامی ژاندارمری تبدیل شد. همچنین پس از انقلاب، مدتی در اختیار جهاد سازندگی بود تا این‌که در سال ۱۳۶۷ در اختیار میراث فرهنگی قرار گرفت و بازسازی آن آغاز گردید و پس از آن در سال ۱۳۷۴ همزمان با برپایی کنگره جهانی بزرگداشت عطار نیشابوری، با نام «مجموعه فرهنگی» و «موزه» (گنجینه) کار خود را آغاز کرد.
با توجه به استفاده ای که این بنا در طول تاریخ داشته، یک صحن مرکزی، اصطبل، سکوی ۲۴ حجره و چهار ایوان... را داراست.
در حال حاضر غرفه‌های ضلع شرقی کاروانسرا (رباط شاه عباسی) متعلق به «موزه نیشابور» است که دارای سه بخش باستان شناسی، مردم‌شناسی و بخش ویژه است. اشیاء تاریخی مانند سکه‌های مربوط به پیش از اسلام تا دوره تیموری، انواع ظروف سفالین دوران اسلامی و تاریخی، ظروف فلزی و شیشه‌ای و اشیاء سنگی، در بخش باستان شناسی مشاهده می شود. نمایش نمونه هایی از زندگی معمولی مردم منطقه در بخش مردم شناسی قرار دارد و به نمایش اشیایی مانند مجسمه‌های دوران تاریخی و پیش از آن، ماکت شهر قدیم نیشابور در دوره تیموری، لوحه استوانه‌ای بدلی منشور آزادی مربوط به کوروش هخامنشی به خط میخی، تعدادی سنگ قبر تاریخی، مجموعه‌ی اهدایی مدال‌ها و احکام شادروان پهلوان یعقوبعلی شورورزی، تعدادی ضریح چوبی منبت‌کاری شده‌ی تاریخی و تعدادی اسناد خطی و احکام، در بخش ویژه قرار گرفته است.
همچنین در ضلع غربی رباط، به سالن اجتماعات و محل دائمی نمایشگاه آثار هنرهای دستی و کارگاه آموزشی اختصاص داده شده و دیگر حجره‌ها اطراف حیاط مرکزی به تولید صنایع دستی و سنتی تخصیص داده شده اند.
