منطقه باستانی شهر شادیاخ یا شادی کاخ در نزدیکی شهر نیشابور قرار دارد. در سال 295 هجری قمری یعقوب لیث به نیشابور آمد و باغ های بزرگی به دستور او در شادیاخ تأسیس شد. نیشابور در زمان سامانیان و غزنویان مرکز سپهسالار خراسان بوده است و کاخ شادیاخ محل اقامت وی بود. منطقه شادیاخ محل زندگی شیخ عطار نیشابوری بوده و درحال حاضر نیز آرامگاه وی و همچنین خیام نیشابوری در نزدیکی آن قرار دارند.

بقایای شهر نیشابور در دوره تاریخی، زمان ساسانیان تا حمله مغول به نیشابور، را شهر کهن نیشابور گویند که در کناره جنوب شهر فعلی نیشابور به صورت تپه‌های باستانی قرار گرفته است و با نام‌هایی چون بازار، کهن دژ، آلپ ارسلان، سبزپوشان، شادیاخ، تپه مدرسه، قنات تپه و تپه تاکستان شهرت دارد. در این بین، تپه‌های طرب آباد، سبزپوشان و قنات بوسیله ی هیئت باستان‌شناسی موزه متروپولتین و شهر کهنه نیشابور به دست هیئتی ایرانی-فرانسوی مورد بررسی قرار گرفت. شهر کهن نیشابور در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.