در مرکز شهر تبریز و در میدانی که به میدان ساعت شهره است بنایی قرار دارد که متعلق به نخستین شهرداری شهر تبریز است. این ساختمان که سر و شکلش کاملا اروپایی است به دستور رضاخان در سال 1314 در محل یک گورستان قدیمی که کوی نوبر نامیده می شد، احداث می شود. طراحی بنا به عهده مهندسان آلمانی واگذار می شود و ساختمان خروجی تحت تاثیرمعماری آلمان  قبل از جنگ جهانی دوم  به شکل یک عقاب ظاهر می شود. ساخت این بنا چیزی در حدود چهار سال زمان می برد و در سال 1318 و در زمان شهرداری حاج ارفع الملک جلیلی ساختمان بلدیه تبریز با حیاطی مشجر و گلکاری شده افتتاح می شود.

یکی از نمادهای بنا برج ساعت بلندی است که هنوز هم فعال است و هر 15 دقیقه یکبار با صدای بلند زنگی را به صدا در می آورد. این برج ساعت بلند در هر چهار وجه خود یک صفحه ساعت دارد که از تمامی جهات دیده می شود. ساختمان نمای سنگی داشته و سنگ های تراش خورده جلوه باابهتی به آن بخشیده اند. این بنا در زمان خود بلندترین بنای مرکز شهر بوده است. ساختمان شهرداری هنوز هم به عنوان مقر شهرداری تبریز به کار برده می شود و بعد از انقلاب و شکل گیری شوراهای شهری، شورای اسلامی شهر تبریز نیز در این ساختمان مستقر می شود.

در سال 1386 و در یکصدمین سالگرد تاسیس شهرداری یا بلدیه تبریز بخش از این ساختمان تاریخی و زیبا به عنوان اولین موزه شهر و شهرداری ایران افتتاح می شود. زیرزمین ساختمان شهرداری تبریز مرمت شده و تبدیل به موزه ای می شود که در آن نخستین اسناد شهری، هدایای شهرداران، میز کار شهرداران نخستین این بنا و بسیاری از نخستین های شهرداری به نمایش گذاشته می شود. در این موزه ارزشمند، که در نوع خود در سطح بین المللی نیز جزو اولین موزه های شهرداری است، اسلحه کمری اولین شهردار تبریز، اولین کپسول آتش خاموش کن، اولین تاکسی تبریز، اولین ماشین آتش نشانی، نخستین چراغ های خیابانی و ... به همراه تعداد زیادی عکس قدیمی از تبریز و افراد به نام آن به نمایش گذاشته شده است.

علاوه بر موزه تالاری با عنوان تالار فرش چندین تخته فرش تبریزی دستبافت و نفیس را که در همان سال های اولیه افتتاح بنا بافته شده است نیز به نمایش گذاشته شده است. در بخشی دیگر تعداد زیادی دوربین عکاسی از قدیمی ترین مدل تا روزگار معاصر به نمایش گذاشته شده است. تالار دفاع مقدس نیز به ارائه آثار شهدا و گرامیداشت مقام شهیدان تبریزی اختصاص دارد. بخش خط و خوشنویسی نیز مجموعه آثار ارزشمند خوشنویسی را در معرض دید عموم قرار داده است. تالار چاپ و نشر نیز به نمایش اولین ماشین های چاپ و سیر صعودی این صنعت پرداخته است. این مجموعه تالارهای دیگری نیز دارد که بازدید از آن ها خالی از لطف نیست.