مسجد جامع میمه یکی از بناهای قدیمی شهر میمه است. در کاوش های باستان شناسی صورت گرفته در این مسجد آثاری از دوره قبل از اسلام به دست آمده است. برخی کارشناسان بر این باورند که مسجد بر روی یک عبادتگاه که احتمالا آتشکده و متعلق به دوران ساسانیان بوده ساخته شده است. این مسجد در مسیر مواصلاتی اصفهان قرار داشته و به همین دلیل در بسیاری از کتب تاریخی درباره این مسجد سخن گفته شده است. در همین راستا ملا حسن فیض کاشی در بازدید خود از این مسجد تاریخی از کتیبه موجود بر بالای محراب به تاریخ 413 ه.ق سخن می گوید و مسجد را به دوران آل بویه نسبت می دهد. برخی دیگر با توجه به معماری چهار ایوانه مسجد آن را متعلق به دوره سلجوقیان است.
البته می توان چنین فرض کرد که مسجد ساخته شده قبل از سلجوقیان در این دوره گسترش داده شده و تبدیل به بنایی چهار ایوانی شده است. بنابر برخی متون تاریخی به هنگام درگیری مابین نیروهای نادرشاه افشار و اشرف افغان برخی از سربازان اشرف به هنگام فرار به میمه وارد شده و افراد بسیاری را از دم تیغ گذراندند. در این بین آن ها به نماز گزاران نیز رحم نکرده و آن ها را نیز قتل عام کرده و مسجد را نیز تا حدودی تخریب کردند. در هنگام بازسازی مسجد در دهه های اخیر گورهایی دسته جمعی در مسجد شناسایی شد که می تواند این داستان را تایید کند. در کاوش های باستان شناسی متعدد علاوه بر آثاری از دوره ساسانی و سلجوقی آثاری از دوره صفویان نیز بدست آمده است که نشان می دهد مسجد در این دوران به صورت کلی بازسازی شده است.
مسجد به صورت چهار ضلعی منتظم حول یک صحن مرکزی بوده و چهار ایوان در چهار ضلع اصلی آن قرار می گرفته است. داخل ایوان ها ونمای مسجد نیز با گچ بری های ساده و آجرکاری هایی هنرمندانه به همراه کتیبه هایی از آیات نورانی قرآن آراسته می شده است. ایوان ها با گذر زمان و وقوع برخی حوادث همانند سیل تخریب شده و تنها بخش هایی از مسجد هم اکنون باقی مانده است. ایوان باقی مانده در ضلع شمالی قرار داشته و اساس آن از دوره سلجوقی به یادگار مانده است. در این قسمت گچ بری هایی از دوره صفوی و قاجاری نیز به چشم می خورد. در زیر گنبد خانه محرابی سنگی و بسیار زیبا از دوره سلجوقی قرار داشته که نمونه عالی هنر حجاری بوده است. این محراب سنگی که در جریان بازسازی برای محافظت بیشتر به موزه ملی ایران منتقل می شود با کتیبه ای به خط کفوفی تزئین شده و اطراف آن را گچ بری ها و نقاشی های یبا فرا می گرفته است.
تزئینات اطراف محراب از بین می رود اما به همت هنردوستانی همچون استاد فقید صدر الاسلام به زیبایی تمام بازسازی می شود. اکنون گچ بری هایی زیبا با نقوش گل و بوته و اسلیمی در زمینه هایی رنگی با مضامینی همچون آیات نورانی قرآن داخل مسجد را آراسته اند. سردر این مسجد زیبا شامل دو گلدسته و کاشی هاری هایی چشم نواز بوده است. گلدسته ها در جریان احداث خیابان تخریب می شود و سر در جدید نیز با کاشی های هفت رنگ به زیبایی تمام چشم نوازی می کند.
