دیوان استیفا نام دیگر عمارت دارایی است. بنایی که بر طبق کتیبه موجود بر سر درهای ورودی در سال 1316 هجری شمسی مقارن با حکومت رضاخان پهلوی درمیانه جنگ جهانی دوم ساخته شده است. ساختمانی سه طبقه که قبلا در میان یک باغ قرار داشته اما متاسفانه امروز از باغ دارایی خبری نیست. باغی وسیع که دو حوض در دو طرف بنا قرار داشته و یک حلقه قنات آب مورد نیاز آن را تامین میکرده است. از دو حوض باغ تنها یک حوض باقی مانده است. بنا در کنار چندین بنای دیگر همانند اداره قند و شکر، غله و دخانیات ساخته می شود که متاسفانه تنها عمارت دارایی در این میان باقی مانده است.
اهمین بنای دارایی از آن روست که در دوره گذار از معماری قاجاری به معماری مدرن توسط یکی از سه معمار ارمنی مطرح آن روزهای ایران یعنی پل آبکار ساخته شده است. پل آبکار به همراه وارطان هوان سیان و گابریل گورکیان تاثیر به سزایی در نفوذ تکنیک های معماری نوین اروپایی به ایران داشته اند. بنا در نگاه اول معماری اروپایی اش را کاملا نمودار می کند. این بنا پر از پنجره هایی است که اطرافشان با آجرچینی های زیبا آراسته شده است. دور تا دور بنا نیز با سنگهای ازارهای پوشانده شده است. بنا از ابتدا جهت اداره امور مالیه ساخته میشود و پیشکاری به نام میرزا محمد علی مستوفی که وظیفه رتق و فتق امور زنجان را بر عهده داشته است به ریاست آن منسوب می شود.
بنا از نخستین بناهایی است که از آهن و سیمان در ساخت آن استفاده شده است و سنگ و آجر باقی مصالح سازنده آن هستند. عبور خیابان زینبیه سبب شد تا قسمتی از ورودی بنا و همچنین باغ دارایی از بین برود اما ساختمان دارایی بازسازی شده و اکنون به عنوان موزه هنرهای سنتی و صنایع دستی مورد استفاده قرار می گیرد. در این موزه انواع ظروف مسی قدیمی و مس زنی های مدرن، ملیله کاری، چاروق دوزی، گلیم بافی، فرش بافی، چاقو و شمشیرهای قدیمی و انواع و اقسام صنایع دستی زنجان به نمایش گذاشته شده است. بازدید از این عمارت و موزه زیبای آن رایگان است.
