دروازه های تاریخی قزوین
قزوین همیشه خدا جزو شهرهای مهم و راهبردی تاریخ ایران بوده است اما با حضور پنجاه ساله صفویها، قزوین اعتبار و ارزشی دوباره می یابد. در سالهای دور برای حفاظت هر چه بیشتر از شهر حصاری دور تا دور شهر تعبیه و دروازههایی برای ورود و خروج به شهر در نظر گرفته میشد تا بتوان امنیت شهر و شهروندان را در مقابل هجمه بیگانگان و راهزنان تامین کرد.
آثاری از حصارهای تاریخی دوران صفوی و دوران قاجار هنوز هم در شهر قزوین به چشم میخورد. هر دروازه ای هم متعلق به یک دوره تاریخی است و رو به جاده ای قرار میگرفته که قزوین را به شهر و دیاری میرساند.
دروازهای رو به رشت، دروازهای رو به همدان، دروازهای رو به تنکابن، دروازهای رو به تهران، دروازهای رو به ری و شمیرانات و دروازهای رو به الموت. دروازه ها در محلات تاریخی و قدیمی قزوین قرار داشته است و اغلب با احداث خیابانها از بین رفته است. دروازه تهران قدیم، دروازه درب کوشک، دروازه پنبه ریسه، دروازه ساوالان یا شاهزاده حسین، دروازه همدان، دروازه رشت، دروازه شیخ آباد، دروازه راه ری و دروازه خندقبار دروازه هایی هستند که روزگاری قزوین را به دنیای پیرامونش متصل میکردند.
حالا اما از نه دروازه قزوین تنها دو دروازه درب کوشک و تهران باقی مانده است که آن هم به سبب گسترش روزافزون شهر حالا در دل خیابانها و محلات قزوین جاخوش کرده اند. دروازه درب کوشک اما به سبب ظاهر زیبا و دلفریب و کاشیکاری های استثنایی، بیشتر از دروازه تهران شناخته میشود و حالا نماد تاریخ شهر قزوین است.