بقعه امامزاده میرارم ، پیرارم و یا پیر چل گزو که در نخلستان های جنوب شهر خورموج، شهرستان دشتی، استان بوشهر واقع شده یکی دیگر از مکان های فرهنگی مذهبی استان بوشهر است. ساختمان امامزاده در میان قبرستان قدیمی خورموج با سنگ های قبری که خطوط آن پاک شده، جنوب گلزار شهدا، در روضه الشهدا قرار گرفته است.
بنای امامزاده با مساحتی به ابعاد 90/5 * 14 متر با نمای بیرونی سیمان سفید و دیوار های داخلی به رنگ سفید بنا شده است. در قسمتی از بنا طاق های تزیینی و در کنار آن راه پله ای با یازده پله که به پشت بام منتهی می شود به چشم می خورد. در میان این پله ها و درب آهنی ورودی بنا با خطی خوش عبارت « اسلام علیک یا عبد الصالح المطیع لله و رسوله و جمیع المومنین والمومنات یا میرارم بن سام بن نوح و رحمته الله و برکاته» نوشته شده است.
سه گنبد با دو ابعاد متفاوت یکی با ارتفاع 5 متر به رنگ سبز و 2 گنبد کوچکتر تقریبا با ارتفاع 2 متر گچی سفید رنگ بر روی سکوهایی 8 ضلعی قرارگرفته اند. در داخل بنا سنگ قبری تعجب برانگیز با طول بسیار بلند (12متر) که تقریبا طول اتاق را گرفته روبرو می شوید. این سنگ قبر سخت و قدیمی به واسطه زیارت مکرر مردم صیقل یافته است. علت بلندی قبر، قد بلند و اشیائی که براساس رسم زردشتیان بالای سر و پایین پای جسد دفن می کردند، است.
مردم خورموج براین باورند که امامزاده میرارم فرزند سام، فرزند نوح پیامبر است از این رو احترام خاصی برای ایشان قائل هستند و هر هفته پنجشنبه ها برای راز و نیاز و رفع حوایج خود به امامزاده مشرف می شوند؛ مسئولین مربوطه هم برای رفاه هر چه بیشتر مردم امکاناتی نظیر آب لوله کشی، برق، سرویس بهداشتی و سیستم خنک کننده فراهم کرده اند.
همانطور که در ابتدای مطلب گفته شد بقعه امامزاده در میان قبرستان است و شخصیت های نامداری در جوار این بزرگوار مدفون اند از جمله : آیت ا... شیخ عبد ا.. حاجیانی (عالم دینی)، حاج غلامعلی بهرامی (بخشداربردخون)، علی حیدری بن حیدر(کدخدا)، سیدمحمدرضا عطایی خورمونجی(خادم بقعه) و حمیدآل یوسف (شاعر). این مکان فرهنگی مذهبی، میراث دوره قاجار، در تاریخ 10 مهرماه 1380 با شماره 4048 به فهرست آثار ملی اضافه شد.
