در زمان حکومت خلفای عباسی، پس از شهادت امام رضا (ع)، عده ای از خاندان پیامبر به ایران آمدند.امامزاده حسن هم به همراه فرزندان، خانواده و همراهیان خود (حدود 150نفر) پس از ورود به ایران در منطقه بندر سینیز، 23 کیلومتری جنوب شرقی شهرستان دیلم استان بوشهر کنونی مستقر شدند. بنا به ارادتی که مردم دیلم به این بزرگوار داشتند نام بندر سینیز به شهر امام حسن، که برگرفته از نام این بزرگوار بود، تغییر پیدا کرد.

ابوالعباس احمد، سی و چهارمین خلیفه عباسی پس از اطلاع از ورود این خاندان به ایران، به سینیز (شهر امام حسن) لشکری را فرستاد؛ سرانجام پس از درگیری امامزاده حسن و عده ای از همراهانش به شهادت رسیدند. ایشان فرزند عبدالله از نوادگان امام موسی کاظم (ع) هستند به طوری که به واسطه هفت نسل (سیدحسن فرزند عبدالله، عبدالله فرزند اسماعیل، اسماعیل فرزند ابراهیم، ابراهیم فرزند محمدالاعرج، محمدالاعرج فرزند موسی ابوسجه، موسی ابوسجه فرزند ابراهیم، ابراهیم فرزند اصغر و اصغر فرزند امام موسی کاظم(ع))به امام موسی کاظم (ع) برمی گردد.

مدفن ایشان در بالای تپه ای در مرکز شهر امام حسن واقع شده است.بنای اولیه آن که حدود 150 سال قبل در دوره ایلخانی ساخته شده، شباهت زیادی به امامزاده های دیگر استان بوشهر مانند امامزاده سلیمان ابن علی در گناوه و امامزاده میر محمد حنفیه در خارک دارد.

گنبد کوتاه و زیبای آن به صورت پله ای با مصالحی همچون سنگ و گچ ساخته شده است.گفته شده در گذشته گلدسته ای باارتفاع 2 متر داشته است. این بقعه متبرکه سه اتاق تو در تو دارد که به مرور زمان برخی قسمت های بنا آسیب دیده و نیاز به مرمت بود؛ در سال 1386 مرمت آن آغاز شد. ضریح جدید امامزاده حسن در دست اقدام است و به زودی مورد استفاده قرار خواهد گرفت.

مردم سادات این شهر از نسل فرزندان این امامزاده، و جدشان امام موسی کاظم (ع) است.این جاذبه فرهنگی مذهبی در 16 اسفندماه 1386 با شماره 22169 در فهرست آثار ثبت شده است.